همینجا به تناقضی ساختاری در اساسنامه شورای ملی مقاومت باید اشاره کرد: وقتی بند 3 اساسنامه شورای ملی مقاومت تصریح دارد که "هر شخصصیت یا جریان سیاسی که به عضویت شورا پذیرفته شود دارای یک رای است"، بی آنکه به لزوم استعفا از سازمانی که به آن تعلق دارد اشاره ای شود، و وقتی مشخص است که اکثریت بالای 90 درصد اعضای شورای ملی مقاومت، اعضای سازمان مجاهدین یا وابستگان به این سازمان می باشند، "شخصیت یا جریان سیاسی" مفهومِ برابرحقوقی خود را عملا از دست داده و "انتخابات" یا رای گیری، دیگر نمی تواند خصلت دمکراتیک داشته باشد. ادامه‌ی مطلب...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر