مریم رجوی می‌گوید تشکیلات و «جنبشی» که او رهبری میکند «به حمایت خالصانه ایرانیان در داخل و خارج کشور و رنج و تلاش زنان، کارگران، معلمان، متخصصان و جوانان» متکی است.
اگر این چنین است، چرا در طی سالیان گذشته و در گردهمآیی‌های سالیانه این سازمان نمایندگان مختلف گروه‌ها و تشکل‌های سیاسی یا افراد و شخصیت‌های مستقل و منفرد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و نمایندگان اقشار مختلف مردم حضور ندارند؟ چگونه است که سخنرانان اصلی و مهم این مراسم که با صرف هزینه‌ی سرسام‌آور دعوت شده‌اند و از آنها در هتل‌های شیک پذیرایی میشود غیر ایرانی هستند؟ آن هم افرادی که برخی از آنان بر طبل جنگ می‌کوبند. اگر مریم رجوی مدعی رهبری یک «جنبش» است که از سوی مردم ایران «در داخل و خارج کشور» حمایت میشود، کجایند افرادی که چنین مدعایی را اثبات کنند؟ جدا از سخنرانان، چگونه است که بخش اعظم شرکت کنندگانِ عادی این مراسم را غیر ایرانیان و مردمی تشکیل می‌دهند که نه با انگیزه‌ی خود، بلکه با اصرار این تشکیلات و با تقبل هزینه ی رفت و آمد و حل مسئله ی خواب و خوراکشان به پاریس کشانده می‌شوند. ادامـــه
