این روزها که گروه تروریست داعش، کشور عراق را مورد حمله قرار داده و درصدد به گروگان گرفتن اکثریت مردم آن است، رژیم ایران نیز درصدد است تا تکلیف خود در عراق و سوریه را روشن نماید. دهها سال است که جمهوری اسلامی روی عراق و سوریه سرمایه گذاری سیاسی نموده و به سادگی نمی تواند آنها را به عربستان سعودی و اسرائیل و امارات و رفیقان غربی آنها واگذار نماید.
جمهوری اسلامی که مانند بسیاری از دیگر دیکتاتورهای کوچک و بزرگ به زندگی خفت بار خود ادامه می دهد، برای رسیدن به اهداف خود به هر جنایتی از جمله کشتار و سرکوب و ترور و اعدام و شکنجه مخالفان خود در سراسر جهان ادامه خواهد داد که در حال حاضر ساکنان کمپ لیبرتی در عراق حدود 3000 تن از آنهاست. به همین خاطر سازمان مجاهدین خلق از سویی و منتقدین و مخالفان آنها از سوی دیگر اقدام به جمع آوری امضاء جهت حمایت از آنها نموده اند* که جای قدردانی دارد. اما با خواندن لابلای خطوط فراخوان سازمان مجاهدین خلق متوجه نکته ای شدم که مرا به نوشتن این چند سطر نمود. این سازمان در فراخوان خود نوشته است:
«نزديك سه هزار ايراني پناهنده جان بركف كه هدفي جز سرنگوني آخوندهاي ستمگر و ضدايراني و برقراري دموكراسي و آزادي در ايران ندارند، سالهاست در اشرف وسپس ليبرتي تحت محاصره وهجوم نظاميان دولت مالكي كه مجري اوامر رژيم ايران است قرار دارند....
در چنين شرايطي رژيم جنايتكارآخوندي شماري ازعوامل خود را تحت عناوين مختلف درخارج ايران به كار گرفته تا با شايعه پراكني و دروغپردازي عليه اين پناهندگان بي دفاع، ازنظر سياسي براي كشتار آنها زمينه سازي كند.»
و دهها شاعر و نویسنده و آهنگساز و... مانند آقایان: اسماعیل خویی، ناصر انقطاع، فرهنگ فرهی، حسن خیاطباشی، بهرام مشیری نیز آن را امضاء نموده اند.
ابتدا به فکر فرو رفتم و سکوت کردم و متاسف شدم. اما بعد از خود پرسیدم که چرا یک سازمان سیاسی که در گذشته ابرقدرت همه مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی بود، امروزه باید به چنین سرنوشتی دچار شود و با فریب این و آن هنرمند و روزنامه نگار و.... که از کنه جریان بی اطلاع است برای خود مشروعیت جمع آوری نماید. این امضاها چه دردی از رهبران این جریان مذهبی و غیر دموکراتیک دوا میکند؟ و باز سکوت کردم که به خود گفتم: این نیز بگذرد!
26.06.2014
* آدرس اینترنتی فراخوان های مجاهدین خلق و منتقدان ومخالفان آن
http://www.aftabkaran.com/maghale.php?id=4061
