---------------

نه ارتجاع غالب،نه ارتجاع مغلوب.نه «ولایت مطلقه فقیه» نه «ولایت مطلق رهبرعقیدتی».نه مزدوری رژیم پلید و ضد ایرانی آخوندی، نه سرسپردگی به رهبری خود محور و متوهم وخطاکار و انتقاد ناپذیر عقیدتی. پاینده ایران. درود برملت بزرگ ایران. زنده بادآزادی و دموکراسی. برقرار باد اتحاد تمام نیروهای دموکرات و آزادیخواه و سکولار در داخل و خارج ایران علیه رژیم استبدادی و ارتجاعی وسرکوبگر ملایان حاکم.درود بر شهیدان ملت بزرگ و پایدار ایران ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

۱۳۹۴ اردیبهشت ۲۲, سه‌شنبه

شرحی بر سلول انفرادی زندان مجاهدین در پایگاه منصوری - علی محمودی

یکی از سلولهائی که من در آن بودم به اندازه دون نیم متر در یک و نیم متر بود. سقف آن بلند و لامپ کم نوری در یک شبکه فلزی در وسط سقف بلند قرار داشت. کف آن سیمانی و مرطوب بود و یک پتوی سربازی نازک در کنار آن گذاشته بودند. در روز گرم بود و در شب سرد. بعد از ۲ هفته بیماری پوستی گرفتم و با درخواست های مکرر بالاخره یک روز دکتر حسین که دندانپزشک بود را به سلول آوردند تا برای بیماری پوستی من دارو بدهد. درب فلزی که یک دریچه کوچک فلزی دیگر روی آن تعبیه شده بود روزانه و شبانه چندین بار عمدا باز و بسته میشد تا با صدای ناهنجاری که ایجاد می‌کرد مانع از خواب و آرامش زندانی شوند و ووو. آیا نمیشود به این سلول ها اسم زندان گذاشت؟   ادامـــه

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر