این مقاله در سال 91 به مناسبت 19 بهمن سالروز شهادت موسی خیابانی و اشرف ربیعی و شماری از یاران دلیر مجاهدشان نوشته شده است. امروز بار دیگر با بازنشر این مقاله یاد و خاطره فراموش ناشدنی این شهدا را عزیز میداریم.
سی و دوسال از یک فاجعه بزرگ و دردناک در سازمان مجاهدین خلق گذر نمود و هنوز هم که هنوز است با رنگ و لعاب، و طبل زدن و شیپور دمیدن، سردمداران خود خواه و در گل اشتباه گیر کرده نمیخواهند بدانند که ماجرای نوزده بهمن سال 1361 خورشیدی نه حماسه بوده و نه یک ماجرای عاشورائی و نه تاثیر مثبتی در تاریخ مبارزات ملت ایران برای آزادی داشته است. آنها حاضر نیستند نه واقعیت فاجعه دردناک نوزده بهمن را بپذیرند نه آن را به بیان آورند و نه قبول کنند. از آنجا که شخص مسعود رجوی با یک اشتباه محاسبه پر فاجعه، مبارزه ی سازمانی را که اختیارش یکسر در کف فردیت رهبری او بود از یک مشی سیاسی به یک مبارزه مسلحانه کشاند و در حالی که سیل خون اعضا و علی الخصوص هواداران مجاهدین در زندانها روانه بود و صدای رگبارها و تیر خلاصها بر بدن و سر جوانان و نوجوانان عضو و هوادار در زندانها قطع نمیشد، در تاریخ 6 مرداد 60 یعنی فقط یکماه بعد از شروع باصطلاح مبارزه مسلحانه پرواز تاریخساز کرده و در حقیقت فرار نموده بود، بخون غلتیدن مجاهد خلق موسی خیابانی و اشرف ربیعی، در راستای یک خط غلط، یک فاجعه بود و نه یک حماسه که صفت عاشورا داشته باشد. ادامه مطلب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر