آن سال در ایام عید ما در زندان بودیم. سر و صدای بچه ها که در بیرون مشغول فوتبال و بازیهای جمعی بودند به گوش میرسید. یکی از بچه ها گفت امروز سیزده به در است و بچه ها در بیرون دارند بازی جمعی می‌کنند! محمدرضا با صدای بلند و بغض آلود گفت به ما چه، ما که اینجا هستیم. او با ما در «تیف» بود. نمیدانم الان در کجاست. امیدوارم به سلامت به هر جایی که دوست داشت رسیده باشد. تصور این که عید نوروز را در «اشرف» جایی که به خاطر مبارزه با ظلم و ستم به آنجا رفته بودیم سپری کنیم برای همه‌ی ما که هیچ گناهی نداشتیم غیرقابل تصور بود. ادامه‌ی مطلب...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر