گزاويه دوپلانول دانشمند نامدارفرانسوي در اثر اساسي خود، (ملّت هاي پيامبر: راهنماي جغرافيايي سياست مسلمانان) پرسشي را مطرح نموده که ديري است پژوهندگان تاريخ ايران را به خود مشغول داشته، و آن اينکه چرا در ايران که، با يک استثناء،1 نزديک به هزار سال از سده پنجم تا پانزدهم (يازدهم تا بيستم ميلادي) زير فرمانروايي امرا و پادشاهان ترک يا ترک زبان به سر برده وزيستگاه قبائل گوناگون ترک و ترکمن بوده، زبان ترکي- آن گونه که در ترکيه پاي گرفت- زبان ملّي نشد؟ آنگاه پلانول مي پرسد: «اين مقاومت فرهنگ ايران را در برابر هجوم ترکان چگونه مي توان توجيه کرد، به ويژه هنگامي که درنظر بياوريم که تمدّن بيزانس در مسافتي دورتر در برابر آنان تاب مقاومت نياورد؟» اين پرسش را مي توان به طريق اولي درمورد حکومت اعراب بر ايران نيز مطرح نمود. ادامه مطلب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر