آقای معصومی هر وقت فرصت کردید نگاهی در آینه کنید، کمی فکر کنید، کلاهتان را قاضی کنید من و مایی که از عمر و جوانی و سلامتی‌مان گذشتیم و به استقبال بزرگترین خطرها رفتیم و برای خروج از عراق هم در سخت‌ترین شرایط کار یدی کردیم، در راه رسیدن به اروپا با مرگ دسته‌و پنجه نرم کردیم، علف خوردیم، از بازارهای میوه، سبزیجات و میوه‌های لهیده را جمع کرده و خوردیم، روزها گرسنگی کشیدیم، «مزدوریم» یا «شما»؟ شمایی که در پاریس هرماه دستتان جلوی مجاهدین دراز است تا جیره و مواجب‌تان را با کلی خفت و خواری و توسری تحویل‌تان دهند تا در چنین روزهایی به منتقدان مجاهدین و رهبری آن حمله کنید و آنها را «مزدور» بخوانید و هر از چندگاهی برای تأیید مجاهدین مقاله بنویسد. آیا روزی فکر می‌کردید به چنین سقوطی دچار شوید؟ شما پول رنج و مشقت ما را می‌گیرید. شما نان‌تان را در غم و غصه‌ی ما می‌کنید و در دهان می‌گذارید. شما از شیره‌ی جان ما روزی‌تان را می‌گذرانید. شرم کنید. ادامه‌ی مطلب...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر