اول نوامبر 2013سه سال از سفر ابراهیم آل اسحاق و فرهاد اسلامی میگذرد. رفتند و نرفتند و یادشان زنده است.در طول راه دراز سی و چند ساله که در توفان و رنج گذشت برای من همه چیز هم در سر جای خودش قرار گرفت و هم گاه کمرنگ شد یا پر رنگ شد و یا رنگباخت و محو شد. انقلاب، ارتجاع، خدا، اسلام، مذهب، لامذهبی، چپ، راست، توحید، تکامل و... آنچه در این دیر خراب هستی نه رنگ باخت و نه کمرنگ شد معنای مهر و محبت، ترحم و انسانیت، دوستی وعشق و چیزهائی از این خانواده است. در باره ابراهیم و فرهاد قبل از این سروده و نوشته ام و حالا اضافه میکنم این دو اگر چه یکی از پیروان اندیشه شریعتی و دیگری حدود سی سال رزمنده مجاهد بود ولی این دو تا پایان و درسالیان دراز رنج و تلاطم و مبارزه و .........ادامه مطلب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر