دوازده اکتبر، ، سالگرد سفرمرضیه شاهخاتون بزرگ و شریف موسیقی و آواز ایران از پهنه خاک به قلمرو رازهاست. به یاد و وجود زنده این زن ارجمند و براستی بزرگ، بزرگ در منش وهنر و زیبائی تن و جان، که مهربانی ودرویشی شجاعت و راستگوئی از خصائص بارزش بوددرود باید فرستاد .مرضیه بخشی زنده از وجود مادی و معنوی ایران بود و هست و خواهد بود . این زن ارجمندآنچنان عظیم و محبوب بود که در دوران شاه الهه موسیقی ایران و آشنا و محبوب خرد و کلان بود. در دوران شیخ علیرغم انزوایش به گفته خودش حتی ماموران راهنمائی حکومتی وقتی میفهمیدند مرضیه در خیابان در درون اتوموبیل است با کشیدن آژیر برایش راه میگشودند تا زودتر به مقصد برسد و در سفر ماندگارش در خارج و پیوستن به مجاهدین نیز محبوب همگان بود .او در همه جامورد احترام بود و برای آزردن و توهین و بی احترامی به این زن بزرگ وسمبل هنر ایران تنها میبایست به جایگاه گنده خوکی دریده و متعفن نزول کرد تا بتوان او را آزرد که آزردن او در توان هیچ انسانی نبود و حتی ملایان پلید نیز تا مرضیه در ایران بود از این کار ابا کردند. در بزرگداشت مرضیه بد نیست حرفهای او را بشنویم. مصاحبه ای از او باقی مانده است که در آن اززندگی حود تا حدودی سخن گفته است. اسماعیل وفا یغمائی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر