روضه خوان، الزاماً عبايی و عمامه يی و ريشی و پشمی ندارد. روضه خوان می تواند مرد باشد يا زن باشد. روضه خوان می تواند معمم باشد يا مکلا باشد، و يا اصلاً بی کلاهی بر سر خويش، و فقط با کلاهی در دست برای نهادن بر سر ديگران. روضه خوان می تواند به آنچه می گويد ايمان داشته باشد، و يا به آنچه می گويد ايمان نداشته باشد.
آن روضه خوان که به آنچه می گويد ايمان دارد تنها گناهش اين است که جفنگ می گويد؛ اما آن روضه خوان که به آنچه می گويد ايمان ندارد مصداق شعر جاودان فردوسی است که : زيان کسان از پی سود خويش بجويند و دين اندر آرند پيش.
آن روضه خوان که به آنچه می گويد ايمان دارد تنها گناهش اين است که جفنگ می گويد؛ اما آن روضه خوان که به آنچه می گويد ايمان ندارد مصداق شعر جاودان فردوسی است که : زيان کسان از پی سود خويش بجويند و دين اندر آرند پيش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر