سالگرد در گذشت مرضیه، و آنچه باید گفته می شد و نشد - ایرج شكری

مرضیه بزرگ، نسبت به مساله یی شکایتی داشت که مسئولیت آن را متوجه یکی از نفرات(زن) مجاهدین که در خانه او بوده می دانسته و در نشستی به محض بیان این مساله، یک کسی که عنوان «نماینده ...» در شورا را یدک می کشد و «سپید دندان» مو سفید درگاه مسعود و مریم است و حدود یکماه پیش مطلبی در حمله به دو عضو مستعفی شورا نوشته بود و در آن پاچه دوسه منتقد دیگر مجاهدین را هم گرفته بود، با لحن بسیار زننده، بانوای بزرگ آواز را مورد اهانت قرار می دهد و او هم در پی این رفتار جلسه را ترک می کند. می توان تصور کرد که از رفتار بیشرمانه آن درنده خوی پست فطرت، چه آوار سنگینی از درد و غم و افسردگی بر روح روان مرضیه بزرگ فرو ریخته بوده است. منصفانه نیست که اگر چنین جسارتی به مرضیه بزرگ روا شده، در پرده بماند. این ستمی است به او که دیگر در میان ما نیست آن هم برای پوشاندن چهره فرومایگان ادامه‌ی مطلب...