آنچه دهم شهریور سال ۹۲ در قرارگاه اشرف گذشت، مثل کشتار در «تل زعتر» و «صبرا شَتیلا»،هولناک و تکان دهنده بود و جز قاتلین زندانیان سیاسی و خویش و تبارشان را به سرمستی نیانداخت. باران غم بر همه بارید حتی بر کسانیکه مجاهدین آنان را «اضداد» می‌پندارند. از آنجا که آدمی موجودی خاطره گرا است، ندیده و نشناخته، یقین دارم که آنها نیز با دیدن آنهمه شقاوت در خود فرو رفتند. ادامه‌ی مطلب...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر