آدم‌هایی هستند که به اسم انقلاب همه‌ی مرزها را می‌شکنند. به عهد و قرار پای‌بند نباشیم سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. اگر سی سال قبل، زمانی که در نشریه مجاهد به دکتر پیشداد و دکتر کاتوزیان می‌تاختند، حساسیت به خرج داده می‌شد، امروز کار به این‌جاها نمی‌رسید. همه بابت پایه‌گذاری و استمرار این شیوه‌ها کم و بیش باید سرزنش شویم. مصلحت‌اندیشی‌ها وقتی قابل دفاع است که اصول و قوانین رعایت شود. طی سی و دو سال گذشته کجا در اسناد و رویه‌های شورا «رسیدگی به استعفا» دیده شده است؟ این بدعت، شورا شکنی نام ندارد؟ روابط اگر «قاطی پاطی» باشد خشت روی خشت بند نمی‌شود. هرکجا از روابط قانونمند تجاوز شد، ضرر کردیم، می‌کنیم و خواهیم کرد. ادامه‌ی مطلب...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر