آنچه خامنه ای کرده است، نه از موضع قدرت، بلکه از موضع ضعف
است. او به شدت ترسيده است، و کوشيده است تا با يکی از آخرين
امکان هايی که هنوز در اختيار دارد (شورای نگهبان، و بخشی از
نيرو های نظامی) سپری در برابر بلا هايی که از زمين و زمان، و
از درون خود نظام، بر
او می بارند بسازد.مشايی و رفسنجانی و «انتخابات» اخير، نمود ها هستند، نه ماهيت.
ماهيت، به انتهای خط رسيدن نظامی است که مجموعه ی تضاد های
ذاتی آن، آن را بيش از حتی همين چند روز پيش، به مرحله ی تعيين
تکليف نهايی نزديک کرده است.
اين ماجرا، به معنای پيروزی ولی فقيه نيست |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر