 |
| کمال رفعت صفایی |
شعر بلند در «ماه کسی نیست» سروده زنده یاد کمال رفعت صفایی،
شعری است لبریز از خشم و اندوه و اعتراض شاعر، نسبت به انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین
و پیامدهای آن، خشم به خاطر خیانت به اعتمادش و اندوه به خاطر آنچه در این راه به
غارت رفته و پایمال شده است. او این شعر را در تیر ماه ۶۸ سروده است، چهار سال و
چند ماه بعد از انقلاب ایدئولوژیک و یکسال بعد از فروغ جاویدان. کمال قبل از فروغ
جاویدان از سازمان مجاهدین جدا شده بود. او به این نتیجه رسیده بود که بر خلاف آن
که قرار بود هدف مبارزه به آتش کشیدن «چتر کهنه» یی باشد که بالای سر مردم افراشته
شده(استبداد دینی)، «چتری کهن، روی چتر کهنه» گشوده شده است و پیمان شکنی، مبارزه
برای «اقتدار مشترک» را به تلاشی برای «اقتدار مجرد» خود تبدیل کرده است.
او رویداد انقلاب ایدئولوژیک و آنچه را که در پی آن از سر
گذرانده از جمله این گونه توصیف می کند:.....متن کامل شعر بلند در ماه کسی نیست سروده زنده یاد کمال رفعت صفایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر