استبدادگری حاکميت نيمی از فاجعه تاريخی استبداد در ايران است. نيم ديگر آن استبداد پذيری ملت است. ظالم با تكيه بربی حرکتیمظلوم به ظلم خود ادامه می دهد. در هر آجا آه انسان ها به واسطه ی نا آگاهی، عادت، ترس، طمع، فريب خوردگی و يا مسخ،استبداد را بپذيرند آزادی به دست فراموشی سپرده می شود. سر خم آردن در مقابل ماموران، مقامات و عوامل يك حاآميت مستبد،تنها سبب تداوم و توسعه ی آزادی آشی می شود. امری آه در ايران قرنهاست ادامه دارد.هيچ ملتی خود را از بند استبداد نخواهد راند مگر آنكه به درجه ای از رشد فکری و تكامل اجتماعی برسد آه حضور ستم و نبودآزادی برايش غير قابل تحمل شود. د..................، آزادی انسان ایرانی....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر